BARBARA SZUBIŃSKA

(1934) studiowała na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie w pracowniach prof. Stanisława Szczepańskiego i Artura Nachta-Samborskiego. Dyplom uzyskała w 1958. W 1963 stowarzyszyła się z grupą „Rekonesans” i wystawiała z nią w latach 1964-1966. Brała też udział w retrospektywach grupy w latach 90., poczynając od jubileuszowej wystawy w Galerii Zachęta w 1994. Od 1992 jest pedagogiem, od 2000 profesorem Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Artystka od początku lat 60. wiele wystawiała w kraju i za granicą. Jej ekspresyjne, utrzymane zazwyczaj w ciemnych tonach, niepokojące i dramatyczne malarstwo oscyluje na granicy figuracji i abstrakcji. Tajemnicze, aluzyjne wnętrza i oniryczny nastrój, jaki je wypełnia, stawiają malarkę w rzędzie czołowych twórców malarstwa metaforycznego. Często podejmowanym przez nią motywem jest pejzaż, dający okazję do interesujących rozwiązań kolorystycznych i fakturowych. Obok malarstwa chętnie stosowaną przez nią techniką jest akwarela.